Experimentele methode voor het testen van het ademend vermogen van stoffen

Het testen van de luchtdoorlatendheid en vochtdoorlatendheid van textielmateriaal is populairder geworden. Standard Group (Hong Kong) Co., Ltd. is een fabrikant die textieltestinstrumenten ontwikkelt en produceert. Het kan een verscheidenheid aan conventionele textieltestinstrumenten bieden. Bovendien, zo zei de technisch ingenieur, kent elke test verschillende testmethoden, net als de ademendheidstest. Hieronder volgen enkele veelgebruikte testmethoden die zijn uitgezocht door technici van de Standard Group.

1. Drukverschilmethode

De vacuümmethode is een representatieve testmethode onder de drukverschilmethoden. Tijdens het gehele testproces van de vacuümmethode is de concentratie van het testgas in het monster. Diffusie is een eenrichtingsstof en kan dus als zelfdiffusie worden beschouwd. Het hele diffusieproces kan worden beschreven met behulp van de wet van Fick.

Vacuümmethode:

Dankzij de steun van de membraantechnologietheorie is de vacuümmethode altijd als basis gebruiktmethode voor het testen van de luchtdoorlaatbaarheid. Het is de meest veelzijdige testmethode ter wereld. De vacuümmethode geformuleerd op Er zijn veel normen voor het testen van het ademend vermogen, en deze wordt vaak als methode gebruikt.

2. Isobare methode

Onder de isobare methoden wordt de sensormethode veel gebruikt. Omdat er twee gelijke hoeveelheden gassen in de testomgeving zijn, is de druk van de onderste testkamer naar de bovenste testkamer sprake van omgekeerde osmose van het draaggas (stikstof), dus er zijn twee diffusiestoffen die interdiffusie zijn. Feitelijke gegevensvergelijking bewijst dat de gegevens van de isobare methode en de gegevens van de differentiële drukmethode vergelijkbaar maar niet consistent zijn, wat aantoont dat de omgekeerde osmose van stikstof inderdaad het zuurstofpenetratieproces beïnvloedt.

Sensormethode:

Het principe van het testen van de sensormethode is het handhaven van een normale druk aan beide zijden van het testmonster, zodat de druk aan beide zijden van het monster gelijk is.equal, wat ook de basis legt voor het testen van de zuurstofdoorlaatbaarheid van containers. Het kan voorkomen dat de container barst als gevolg van een overmatig drukverschil aan beide zijden van de containerwand. De vorm van de container kan een fles, zak, doos, enz. zijn. Bijna alle containerverpakkingen die momenteel op de markt zijn, kunnen worden getest op de algehele zuurstofdoorlaatbaarheid, waardoor fouten veroorzaakt door het testen en extrapoleren van vellen effectief worden vermeden.

De luchtdoorlatendheidstester van textiel is een veelgebruikt testinstrument voor het testen van de luchtdoorlatendheid. Het wordt gebruikt voor het testen van smeltgeblazen stoffen, niet-geweven stoffen, het ademend vermogen van beschermende kledingmaterialen, speciale industriële stoffen, algemene stoffen, sponzen, gebreide stoffen, gecoate stoffen, non-wovens en industrieel filterpapier.

Toepasselijke normen:

GB/T 5453, ISO 9237, AFNOR G07-111, ASTM 737, BS 5636, JIS L1096-A, DIN 53887

Belangrijkste parameters:

1. Drukbereik: 1~4000Pa;

2. Meetbaarluchtdoorlaatbaarheid: 1~40000 mm/s;

3. Meetfout: ≤±2%;

4. Meetbare stofdikte: aangepast aan het monster;

5. Aanpassing luchtaanzuigvolume: dynamische aanpassing op basis van gegevensfeedbacksectie;

6. Instelcirkel monstergebied: sponsklem;

7. Klemgrootte: 100 mm * 100 mm.

Prev: Experiment met spraymethode voor vochtbestendigheid van textieloppervlak